Ik dacht altijd dat het om mijn uiterlijk ging wat betreft mannen. Ja natuurlijk in 1e instantie wel. Zeg nou zelf je stapt makkelijker op iemand af die een open gezicht heeft met een vriendelijke uitstraling. Maar nu begin ik pas te begrijpen dat het om mijzelf gaat. Als persoon. En hoe ik tegen die andere doe. Ik neem ze onder me vleugels en begin te vertellen vanuit mijn hart. Het gaat vanzelf ik doe er niets extra’s voor. Maar niet alleen met mannen hoor. Eigenlijk met iedereen die een praatje met me begint te maken.
Eerder had ik dit alleen maar via chats en ik dacht jaa heb je weer z’n 1. Maar nee het is dat ze zich fijn voelen bij het gesprek en dat er verder niets achter zit. Ja natuurlijk ik ben ook niet van steen haha. Maar nee het is wederzijds respect en liefde wat je onbewust geeft. Wat is dit toch mooi dat ik dit van nature heb.
