Al je ballast van een ander loslaten. Dit hoort niet meer bij jou. Geef het terug van waar het vandaan komt. Doe er liefdevol afstand van. Laat het los… Niets is fijner dan een lege rugzak. Je kan hem zelf weer vullen met van alles. En zodra hij weer vol raakt. Dan kieper je hem gewoon weer leeg. Weg ermee! Hoe voelt dat nou z’n lege rugtas?

Van al dat dragen, ging ik mij afvragen. Waarom heb ik zo veel leed? Ik blijf doorgaan tot dat ik het weet! Plots kwam het op in mijn gedachten. Ik heb mijn hart niet gevolgd naar mijn smachten! Ik voelde zo veel aan van iedereen, dat ik mijzelf ermee vulde tot zelfs in mijn kleine teen. Er kon niets meer bij, ik stroomde over en ik was niet blij. En nu is het genoeg! Klaar ermee, ik zeg dikke doeg! De rugzak ging open en ik kieperde hem over de reling. Oh wat heerlijk deze zegening. Ik voel me weer fijn en mezelf. Nu kan ik weer fladderen als een elf.