Zie mij staan. Met beide benen op de grond, woest tussen de golven. Maar deze golven kunnen mij niets meer doen. Nee, ik vecht er niet meer tegen, maar omarm de zee om er in mee te bewegen.

Kabbelend in de oceaan laat ik mij wegdrijven. Ver weg hier vandaan. Zo volg ik mijn pad. Een weg door de oceaan.

Ik hoef nu niet meer te zoeken waar ik heen moet gaan. Want je hebt al zo veel gevochten tegen jezelf onbewust gedaan. Je bent er al lieve kind, kijk maar eens om je heen! Je bent van jezelf gaan houden net zoals je vroeger was klein, af, en sereen.